Hans Jansen, het was een bijzondere eer

Binnenkort krijg ik m’n cello terug en daar baal ik enorm van. Liever had ik ’t schattige, iets meer dan een eeuw oude instrument nooit meer in handen gekregen. ’t Zit namelijk zo. Hans Jansen, beter bekend als ‘arabist Jansen’, speelde violoncello, en niet vals, zoals ik, maar echt mooi. Suites van Bach, dat werk. Daarnaast speelde hij samen met z’n vriendin L. die niet in Amsterdam woont maar in het hoge Noorden. Veel plezier beleefde hij aan dat samenspel maar ’t is natuurlijk wel een gedoe om in 't weekend met zo’n groot, log muziekinstrument op pad te gaan, al reis je dan als heer - en dat was Jansen - eersteklas. Een violoncello is per slot van rekening geen dwarsfluit of een laptop die je zo in je rugzakje steekt.

Hans Jansen : 17 november 1942 - 5 mei 2015

En nu is Arabist Jansen er niet meer. Hij overleed vandaag 5 mei 2015. Meer dan 250 artikelen mocht Hoeiboei van hem plaatsen. Hieronder zijn laatste bijdrage aan Hoeiboei. Onderaan vindt u de link naar al zijn artikelen, in de hoop dat hij nog heel veel gelezen zal worden. Want verdomd, we zullen hem bijzonder missen. 

Annelies van der Veer

 

Volkert en Kwastmans grijnzen de grijns van de overwinnaar

De Groene Khmer wil dat hun soldaatje Volkert zo snel mogelijk wordt vrijgelaten. Op zich netjes. Als je een soldaat naar het front stuurt, en hij raakt krijgsgevangen, dan moet je zorgen dat je hem terug haalt wanneer dat mogelijk is. Ook Israel heeft zijn best gedaan en is heel ver gegaan om Gilad Shalith die door Hamas/Ghaza was gekidnapt, terug te krijgen. Fatsoen moet je doen.

Volkert is een moordenaar die het beter weet dan het Nederlandse electoraat, en die bereid bleek voor

Alle afvalligen op een vierzitsbank

Zo’n tien-vijftien jaar geleden kende ik nogal wat moslims die niets meer van de islam geloofden die genuanceerd over de islam dachten. Waar zijn ze allemaal gebleven? De een is met een Pool getrouwd en katholiek geworden, de ander is naar Amerika, weer een ander is gewoon zo maar katholiek geworden, er is er een aan maagkanker overleden, hij juicht nu voor de troon van de Allerhoogste. Een is ook katholiek geworden, maar ook daar weer uitgetreden omdat de kerk zijns inziens de islam onderschatte. Met anderen ben ik het kontakt wat kwijt geraakt, mogelijk door mijn steeds ongepastere opstelling en doordat ik in Amsterdam nu eenmaal minder moslims tegenkom dan toen ik in Egypte woonde.

Tijdens een gesprek met Pim Fortuyn in het programma Buitenhof van de staatstelevisie, niet zo lang voor Fortuyn vermoord werd, beweerde ik dan ook dat de moslims, ook in Nederland, bezig waren te seculariseren, wat dat ook betekenen moge; maar in ieder geval niet islamitisch-vromer en activistischer

Islam en vrijheid

Mises-Instituut, Utrecht, 7 september 2013 Islamitische maatschappijen staan niet bekend om hun persoonlijke en economische vrijheden. Wat zijn daar de rechten van minderheden? En hoe wordt er omgegaan met bijvoorbeeld belastingen, rechtspersonen, rente en concurrentie?

De vrienden en de vriendinnen van de islam zullen het wel heel brutaal vinden dat ik hier ga spreken over ‘islamitische maatschappijen’, want alle islamitische maatschappijen zijn verschillend. Dat klopt, er bestaan verschillen maar dat neemt niet weg dat er ook overeenkomsten zijn. De belangrijkste daarvan is dat de sharia, het islamitisch recht, altijd en overal invloed uitoefent op het vigerende recht, dat wil zeggen het recht zoals dat in het land van kracht is. Die invloed is niet altijd even groot, maar hij is wel altijd aanwezig.

Ik vind het vanwege de beperkte tijd jammer maar voor we aan de economie kunnen toekomen, moeten we de aard van de sharia besproken hebben omdat anders de manier waarop de sharia invloed op een maatschappij uitoefent niet te begrijpen is. En zonder begrip voor hoe de islam en de sharia hun invloed

Syrisch gifgas

Er is ondanks uitgebreid onderzoek destijds geen gifgas gevonden in Irak. Toch heeft Saddam wel degelijk gifgas gebruikt, en wel bij Halabja, tegen Iraakse Koerden, in maart 1988. Ook in de jaren daarna is niemand er echt in geslaagd sporen van biologische wapens in Irak onomstotelijk aan te tonen, en al helemaal niet van kernwapens, of van plannen tot vervaardiging van zulke wapens.

Het is niet mogelijk te bewijzen dat iets of iemand niet bestaat, zie het eindeloze gezeur over de vraag

Diversiteit is schadelijk

In het deftige Leiden liepen in de jaren tachtig van de vorige eeuw een paar gladde geleerden rond die meenden dat de kerken en de christelijke politici voorstander waren van migratie uit islamitische landen naar Nederland omdat het naar Nederland halen van moslims de algemene religieuze temperatuur in ons Koninkrijk een beetje zou laten oplopen. Van die lichte verhoging, mogelijk zelfs koorts, zouden de kerken en de christelijke partijen dan gaan profiteren, werd gehoopt en verwacht.

Het is het waarschijnlijkst dat de toenmalige politici helemaal niks dachten over de consequenties van de emigratie uit de islamitische wereld. De gevolgen van die migratie zouden immers pas lang na hun

Godsdienstkritiek: twee soorten reacties

Tijdens het inmiddels al half klassieke programma waarin Ebru Umar eens flink los gaat op de Nederturken en de storende nachtelijke oproep tot het gebed in Turkije, laat de theoloog en presentator Andries Knevel zich ontvallen dat het christendom al drie eeuwen gewend is aan kritiek, wat kennelijk impliceert dat de islam zo ver nog niet is, en dat we het de moslims voorlopig nog niet kunnen aandoen om de islam te bekritiseren. Bovendien zou het bij de islam en de moslims gaan om een achterstand van maar een paar eeuwen.

Is dat wel zo, van die drie eeuwen gewenning? In de begintijd wordt toch elke godsdienst bekritiseerd,

Zomergast anders

Zet eens uit, op een schaal van 1 tot 10, hoe bedreigend de leiders (en hun regiems) in het Midden-Oosten geweest zijn voor het Westen. Hoe hoger het getal, hoe meer dreiging.

Mosaddeq 3, Nasser 5, Kadaffi 7, Khomeini 8, Saddam Hoessein 9 – en de rij gaat verder, reken maar op binnenkort een nieuwe naam. Weer een Iraniër?

Zet eens uit op eenzelfde schaal van 1 tot 10 hoe bedreigend de volgende Nederlandse politici geweest zijn voor de machtsposities van de heersende politiek-correcte elites, ook wel bekend als de burokratuur.

Janmaat 4, Bolkestein 6, Fortuyn 8, Geert Wilders 9.

Als het Westen wat het Midden-Oosten betreft een beetje naar Mosaddeq had geluisterd, hadden we rest van de namen in dat rijtje waarschijnlijk niet gekend.

Als de Nederlandse policor elite in 1991 een beetje naar Bolkestein had geluisterd, dan zouden Pim Fortuyn en Theo van Gogh nog leven en Geert Wilders niet bewaakt hoeven worden.

En Zomergasten met Hans Teeuwen was een ander programma geweest dan het zondagavond 28 juli geweest is.

Prijsbeleid is wijs en goed

Er was eens een koninkrijk aan de Nijl, waar de regering bijzonder menslievend was. De broodprijs zou nooit meer verhoogd worden. Dat kon je de armen niet aandoen. De armen waren daar erg blij mee. Ze jubelden voor hun goede en wijze vorst. Ze dansten door de straten en over het Tahrir-plein, en zongen mooie liederen voor hun geliefde koning.

Egypte begeert het juk van de sharia af te schudden

Al sinds de Farao’s zijn de Egyptenaren als weinig anderen erin getraind om politieke narigheid gelaten te ondergaan. Maar nadat één jaar lang de politieke islam aan de macht is geweest, is het toch ook deze geharde ervaringsdeskundigen te veel geworden. (Niet dat zoiets een waarschuwing zal zijn voor Nederlandse politici die er een hobby van hebben gemaakt de islam ruim baan te geven in het lands-, stads- en schoolbestuur. Immers, alleen de bevolking heeft er last van, dus voor de meeste politici is het dan niet echt een punt.

Strategisch is en blijft het voor de groei van de politieke macht van de islam op de lange termijn het beste zo veel mogelijk sharia-enclaves te stichten. Maar waar? In het Westen kost dat weinig moeite, daar hebben de autoriteiten immers niet door wat er onder hun neus gedaan wordt. Hetzelfde te doen in de islamitische wereld, waar haast iedereen, en zeker de politie, doorheeft wat er gaande is en waartoe dat leiden zal, zoiets is een veel riskantere onderneming. Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet geluk.

Slavernij

We boffen dat politie- en beveiligingsambtenaren redelijk betaald worden, want slavernij ontstaat zodra de kosten van knechting en bewaking lager zijn dan de opbrengst van het werk van een slaaf. Dat is in de geschiedenis van de mens altijd en overal het geval geweest. Een slaaf moet, uiteraard, meer opbrengen dan de moeite die het kost hem als slaaf er onder en aan het werk te houden.

Ontwikkelingshulp en massa-immigratie: Cui bono?

‘Illegale immigranten zijn zielig, en het is onchristelijk om de allerarmsten in Afrika, Zuid-Amerika en Azië in de steek te laten. Het is alleen maar menselijk om hulp naar de Derde Wereld te sturen. Bovendien, elke immigrant die eenmaal ontsnapt is aan de ellende van zijn herkomstland, die moet eigenlijk toegelaten worden. Hoe kan je het over je hart verkrijgen om te weigeren die arme mensen een verblijfsvergunning te geven terwijl wij het toch al zo goed hebben. Geen mens is illegaal.’

De normale rechtse argumenten tegen deze twee vormen van geldverspilling luiden dat ontwikkelingshulp, om een aantal goed onderzochte redenen, niet helpt, en dat de frisse en beschaafde jongens en meisjes die in deze sector werkzaam zijn, er een wel erg leuke boterham aan overhouden. Dat laatste is mooi, want gewoon geld verdienen (‘winst maken’, ‘profiteren van het kapitalistiese

Inbraak is nog geen inbreuk

De redenering luidt ongeveer als volgt: God heeft in zijn geheiligde wetgeving alle wetten en regels gegeven die een mens maar nodig kan hebben. Die wetten zijn goed, heilzaam, compleet en onveranderlijk.

Wetten die niet door God maar door mensen gemaakt zijn, zijn ondeugdelijk en zelfbedacht. Dit blijkt duidelijk uit de

Sharia en Jihad: Godsdienst en ideologie

Dieslezing voor de studievereniging ELSA in Leiden, 13 juni 2013

Toen ik op de middelbare school zat, werd daar Grieks, Latijn, Bijbels Hebreeuws, wiskunde, biologie, natuurkunde, en meer van dat soort vakken onderwezen. Daar heb ik wel baat bij gehad, geloof ik. Maar tegenwoordig, heb ik de indruk, is biologie vervangen door lesmappen over de opvang van zeehondjes in Pieterburen; Grieks en Latijn door een lesmap over de onderdrukking van de vrouw in de klassieke oudheid; en natuurkunde door een rijk geïllustreerde projectmap over duurzaamheid die gratis ter beschikking wordt gesteld door het partijbureau van de Groene Khmer.

De vraag doet zich nu voor of het aan de universiteiten de afgelopen decennia net zo gegaan is als in

Alternatieve sharia-kunde

Dinsdagavond 4 juni 2013 vond er een debat plaats over de sharia in het Westen, tussen Afshin Ellian en Maurits Berger, in de Lorentzzaal van het voormalige Kamerlingh Onnes gebouw in Leiden.

Beide geleerden zijn hoogleraar aan de Leidse Universiteit. Beide geleerden lopen over van charme en vriendelijkheid. Dat is goed en mooi. Maar het onderwerp leent zich eigenlijk meer voor het kraken van een paar harde noten. Hoe is het mogelijk dat dit niet gebeurde? Charme en vriendelijkheid hoeven dat echt niet in de weg te staan.

Ik geef graag toe dat het mogelijk af en toe wel gebeurd is, maar

Islamofobie toen en nu

Zowel in de bijbel als in de koran geeft God aan Mozes/Moesaa de opdracht om naar de Farao te gaan. Het bevel ‘Ga naar Farao’ staat in de beide teksten maar is niet gericht tot u en mij, het is geen algemene religieuze opdracht, het was uitsluitend een instructie gericht tot Mozes (en zijn broer Aäron).

Dat betekent dat een opdracht die de koran geeft, bedoeld kan zijn voor één bepaalde situatie op één

Sharia-enclaves

Het stichten van islamitische enclaves is een oude tactiek waar Nederland nu voor het eerst mee geconfronteerd wordt. Voor ons is het misschien nieuw, voor de islamitische gestaalde kaders helemaal niet. Een Britse specialist, Patrick Sookhdeo, heeft er regelmatig over geschreven, onder andere in een boek uit 2007, Global Jihad.

Het is de kunst het stichten van enclaves zo soft mogelijk uit te voeren. Wegjagen en het gebruik van geweld kan te veel weerstand oproepen en is ook niet vaak nodig. Het is al meer dan voldoende om het

Moszkowicz tegen de wespen

Voorlopig staan de wespen op winst, want advocaat Bram Moszkowicz heeft sinds 22 april 2013 een beroepsverbod. In het zojuist verschenen boek Onkruid doet Bram Moszkowicz verslag van wat er zoal omging in de aanloop tot het uitvaardigen van het verbod dat hem getroffen heeft om het ambt van advocaat nog uit te oefenen. De uitgever van Onkruid is Bertram + de Leeuw, Amsterdam; het telt 149 bladzijden. Het boek leest als een trein. Het kost niet meer dan 14,95 euro.

Het boek beschrijft een aantal klassieke machinaties, die binnen een ongecontroleerde gesloten bureaucratie zoals een universiteit, een paleishofhouding of een ministerie al sinds mensenheugenis effectief zijn gebleken om iemand uit te schakelen, maar waartegen beoefenaren van vrije beroepen

Schrijftafelzelfmoordterroristen

Er bestaat geen enkele twijfel aan hoe het officiële islamitische leerstuk van de jihad luidt. Dat is na te kijken in preken, fatwa’s, korancommentaren, de koran zelf, de gecanoniseerde verzamelingen van uitspraken van Mohammed en, niet minder belangrijk, in de gecanoniseerde commentaren op die verzamelingen – en er is meer, mocht dat allemaal nog niet genoeg zijn.

Waaraan herken je terreur als jihad?

Moderne jihad-terreur heeft tot doel ontreddering te scheppen bij het publiek waarop de jihadisten het gemunt hebben. Gewone terroristen doen een poging de inwilliging van een pakket van eisen af te dwingen, maar bij jihad blijft zo’n poging achterwege want juist de onzekerheid over de bedoelingen van de jihad-actie draagt bij aan de ontreddering van de doelgroep. Individuele strafexpedities als die tegen President Sadat of Theo van Gogh kunnen ook jihad zijn; maar daarover een andere keer.

Er is een tweede kenmerk. De stervensbereidheid van de jihadisten is groter dan de behoefte aan theater